Údar an Chogaidh 4. Iomadh agus Éad (Meitheamh, 1918)

Ceapann daoine gurb é a d'údraigh an cogadh go raibh na Gearmáineach ag éirí ró-láidir le gach uile shórt déantus agus acmhainn, nach raibh trácht ar bith ag fanacht ar Shasana, go raibh faitíos ar an Sasanach go scoithfeadh a chomharsa é agus go dtairneodh sé an trácht uilig air féin agus gurb aige a bheadh an ceannas. Ansin bhí dúil aige an Gearmáineach a chur ó rath an fhad is bhí sé in ann. Tá sé de cháil air gurb in gnás atá aige chuile dhream a bhíos ag éirí sa saol a chur síos. Mur mbí aon leiscéal aige tá sé in ann ceann a chumadh. Deir tuilleadh gurb é an fáth a bhí leis go raibh barr binne daoine sa nGearmáin agus go mba mhaith leo áit a dhéanamh dhóibh féin le dul thar tórainn. Deir siad féin nach aribh uathu ach a dtír a chosaint. Creideann cuid de na daoine gurb é Cogadh an dá Ghall é, "an cogadh a raibh sé geallta an saol a bhriseadh as."